पतत्पताकै रथकुंजरादिभिः खरोष्ट्रगोभिर्महिषैर्नरैरपि ।
मिथः समेत्याश्वतरैः सुदुर्मदा, न्यहन् शरर्दद्भिरिव द्विपा वने ॥१५॥
पतकांसीं रथ कुंजर । रणीं पाडिले अपार ।
पाखरांसीं असिवार । मारिले खरोष्ट्र रणामाजीं ॥१८॥
म्हैसे मारुनियां रणीं । पाडिलिया वीरश्रेणी ।
जैसे उन्मत्त गज वनीं । दंतीं खणाणी भीडत ॥१९॥
यापरी यादववीर । रणीं मातले महाशूर ।
घाय मारोनि निष्ठुर । रणीं अपार पाडिले ॥१२०॥
कृष्णमाया केले भ्रांत । युद्धीं न देखतां स्वार्थ ।
परस्परें प्राणघात । व्यर्थ करित सुहृदांचा ॥२१॥;
रणीं पाडिलें अपार । तंव खवळले कृष्णकुमर ।
ज्यांज्यांमाजीं प्रीति थोर । ते युद्धातुर चालिले ॥२२॥