पुत्रा अयुध्यन्पितृभिर्भ्रातृभिश्च, स्वस्त्रीयदौहित्रपितृव्यमातुलैः ।

मित्राणि मित्रैः सुहृदः सुहृद्भिर्ज्ञातींस्त्वहन् ज्ञातय एव मूढाः ॥१९॥

कृष्णमाया आकळिलें चित्त । अवघे झाले परम भ्रांत ।

न कळे आप्त अनाप्त । रणीं उन्मत्त मातले ॥३६॥

ज्याचे चरण वंदिजे भावार्था । श्रद्धा घेइजे चरणतीर्था ।

त्या निजपित्याचिया माथां । पुत्र शस्त्रघाता प्रवर्तले ॥३७॥

बंधु शिरकल्या रणांगणीं । बंधु बंधूंतें सोडवी निर्वाणीं ।

तेचि बंधु बंधूंतें रणीं । निर्वाणवाणीं खोंचिती ॥३८॥

जो लळे पुरवूनि खेळविता । जैसा बाप तैसा चुलता ।

त्यासी पुतण्या प्रवर्ते घाता । शस्त्रें माथां हाणोनी ॥३९॥

कन्येचा सुत दौहित्र । ज्यासी श्राद्धीं अधिकार ।

तो आज्यासी करी मार । घाय निष्ठुर हाणोनी ॥१४०॥

मामाभाचे परस्परीं । प्रवर्तले महामारीं ।

सुहृद सुहृदांच्या शिरीं । सतेज शस्त्रीं हाणिती ॥४१॥

मित्र मित्रांच्या मित्रतां । वेंचिती अर्था जीविता ।

ते मित्र मित्रांच्या जीवघाता । सक्रोधता उठिले ॥४२॥

आयुष्य सरलें निःशेख । चढलें काळसर्पाचें विख ।

अवघे होऊनियां मूर्ख । ज्ञातीसी ज्ञाति देख वधिते झाले ॥४३॥