श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक २१ वा

ता वज्रकल्पा ह्यभवन् परिघा मुष्टिना भृताः ।

जघ्रुर्द्विषस्तैः कृष्णेन, वार्यमाणास्तु तं च ते ॥२१॥

ते एरिका घेतांचि हातीं । झाली वज्रप्राय धगधगिती ।

अतितीक्ष्ण परिघाकृती । तेणें हाणिती परस्परें॥४७॥

नाना शस्त्रें लागतां पाहीं । यादव न डंडळती कंहीं ।

तेही एरिकेच्या घायीं । पडती ठायीं अचेतन ॥४८॥

एरिकेच्या निजघायीं । यादवांसी उरी नाहीं ।

दुधड तोडूनियां पाहीं । पडती ठायीं परस्परें ॥४९॥

रणीं पाडूनियां इतर । यादव उरले महाशूर ।

जे कां नेटके जुंझार । निधडे वीर निजयोद्धे ॥१५०॥

यादव उरले भद्रजाती । हे आणिकासि नाटोपती ।

त्यां निर्दळावया निश्चितीं । निवरणार्थी हरि धांवे ॥५१॥

तो म्हणे ब्रह्मशापाची एरिका । है सर्वथा हातीं धरुं नका ।

सांडा युद्धाचा आवांका । शिकविले ऐका तुम्ही माझें ॥५२॥

धर्मतां निवारी श्रीकृष्ण । त्यासीही मारुं धांवले जाण ।

हें कृष्णमायेचें विंदान । न चुकत मरण पैं आलें ॥५३॥

एक म्हणती श्रीकृष्णासी । आधीं झोडोनि पाडा यासी ।

ठकूं आला आम्हांसी । म्हणोनि एरिकेसीं धांविन्नले ॥५४॥

एक म्हणती धरा केशीं । एक म्हणती भीड कायसी ।

एक म्हणे मी श्रीकृष्णासी । एका घायेंसीं लोळवीन ॥५५॥