श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक २७ वा

रामनिर्याणमालोक्य, भगवान् देवकीसुतः ।

निषसाद धरोपस्थे, तूष्णीमासाद्य पिप्पलम् ॥२७॥

बळभद्र झाला देहातीत । हें देखोनि देवकीसुत ।

भगवान् श्रीकृष्णनाथ । स्वयें इच्छित निजधाम ॥७८॥

तेव्हां धरातळीं धराधर । मौनें अश्वत्थातळीं स्थिर ।

वीरासनीं शार्ङगधर । श्यामसुंदर बैसला ॥७९॥

ज्याच्या स्वरुपाचे आवडीं । शिवविरिंच्यादि झालीं वेडीं ।

ज्याच्या दर्शनाची गोडी । दृष्टी नोसंडी क्षणार्ध ॥१८०॥

दृष्टीनें चवी चाखिली गाढी । तंव तंव रसना चरफडी ।

तिणें कीर्तनरसें रसगोडी । चवी चोखडी चाखिली ॥८१॥

प्राशनेंवीण कृष्णरस । रसना सेवी अतिसुरस ।

तेव्हां विषयरस तो विरस । होय निरस संसार ॥८२॥

श्रवणीं पडतां श्रीकृष्णकीर्ती । त्रिविध तापां उपशांती ।

ज्याची वर्णितां गुणनामकीर्ती । चारी मुक्ती कामार्‍या ॥८३॥

चरणकमलमकरंद । तुळशीमिश्रित आमोद ।

सेवितां घ्राणीं परमानंद । इतर गंध ते तुच्छ ॥८४॥

ज्याचा लागतां अंगसंग । देहबुद्धीसी होय भंग ।

स्वानंदविग्रही श्रीरंग । अंगप्रत्यंगसुखकारी ॥८५॥

ज्याचे आवडीं वंदितां पाये । समाधि लाजिली मागें ठाये ।

तो अश्वत्थातळीं पाहें । बैसला आहे निजशोभा ॥८६॥

तें अंतकाळींचें कृष्णध्यान । शुकासी आवडलें संपूर्ण ।

तोही स्वानंदें वोसंडून । श्रीकृष्णध्यान वर्णित ॥८७॥