इति ब्रुवति सूते वै, रथो गरुडलाञ्छनः ।
खमुत्पपात राजेन्द्र, साश्वध्वज उदीक्षतः ॥४४॥
ऐसें विनवी जंव दारुक । तंव परमाश्चर्य कांहींएक ।
देखतां झाला अलोलिक । पाखेंवीण देख उडाला रथु ॥२८॥
चहूं वारुवांसंयुक्त । गरुडध्वजेंसीं श्रीकृष्णरथ ।
ऊर्ध्वगतीं गगनाआंत । दारुकादेखत उडाला ॥२९॥
शुक म्हणे परीक्षिती । निजधामा जातां श्रीपती ।
आपुली ऐश्वर्यसंपत्ती । स्वेच्छा ऊर्ध्वगती स्वयें नेत ॥३३०॥
इहलोकीं ठेवूनि कीर्ती । निजवैभवविलास संपत्ती ।
आवरुनियां निजशक्ती । स्वयें ऊर्ध्वगती स्वसत्ता नेत ॥३१॥