लोकाभिरामां स्वतनुं, धारणाध्यानमङगलम् ।
योगधारणयाग्नेय्याऽदग्ध्वा धामाविशत्स्वकम् ॥६॥
कळिकाळ जिणोनि जाण । स्वच्छंदमृत्यु योगीजन ।
ते अग्निधारणा करुनि पूर्ण । स्वदेह जाळून स्वरुप होती ॥५०॥
घृत थिजलें तें विघुरलें । तैसें सगुण निर्गुणत्वा आलें ।
या नांव योगाग्रिधारण बोलिलें । श्रीकृष्णें देह दाहिलें हें कदा न घडे ॥५१॥
कृष्णस्वरुप परिपूर्ण । तो कां करील योगधारण ।
त्याचा लीलाविग्रही देह जाण । करावें दहन कशाचें ॥५२॥
देखतां डोळ्यां लागे ध्यान । संपूर्ण जेथें विगुतें मन ।
एवढें श्रीकृष्णसौंदर्य संपूर्ण । निजमोहन जगाचें ॥५३॥
ज्याचें देखतां बरवेंपण । मदन पोटा आला आपण ।
लक्ष्मी भुलली देखोन चरण । चैतन्यघन श्रीकृष्ण ॥५४॥
ज्याचें योगियां सदा ध्यान । शिवादिकां नित्य चिंतन ।
सकल मंगलाचें आयतन । चैतन्यघन श्रीकृष्ण ॥५५॥
श्रीकृष्ण स्वयें आत्माराम । यालागीं तो जगाचा आराम ।
लीलाविग्रही घनश्याम । ध्यानगम्य चिद्रूप ॥५६॥
जैशी घृताची पुतळी । थिजोनि जाहली एके काळीं ।
तैसी चैतन्याची मुसावली । स्वलीला जाहली श्रीकृष्णमूर्ती ॥५७॥
दावाग्नि प्राशिला प्रत्यक्ष । न चढेचि काळियाचें विख ।
तो देहचि नव्हे देख । मा मरणात्मक तेथ कैंचें ॥५८॥
कृष्ण प्रकटे ज्याचे हृदयीं । तो देहींच होय विदेही ।
मा त्या कृष्णाच्या ठायीं । देहत्व कायी असेल ॥५९॥
कृष्णदेहो नाहीं निमाला । तो आभासचि सहजत्वा आला ।
जैसा दर्पणींचा लोपला । प्रतिबिंब आपुला आपुले ठायीं ॥६०॥
ज्याचें करितां नामस्मरण । भक्तांचें निरसे जन्म मरण ।
तो कृष्ण पावे जैं निधन । तैं भक्तांसी कोण उद्धरी ॥६१॥
आत्ममायेचे स्वलीला । कृष्ण कृष्णरुपें प्रगट जाहला ।
ते लीला त्यागोनि संचला । निजरुपीं ठेला निजत्वें ॥६२॥
कृष्णें देहो नेला ना त्यागिला । तो लीलाविग्रहें संचला ।
भक्तध्यानीं प्रतिष्ठिला । स्वयें गेला निजधामा ॥६३॥
जैसजैसा भक्ताचा भावो । तैसातैसा होय देवो ।
ते भक्तध्यानीं स्थापूनि देहो । निजधामा पहा हो न वचोनि गेला ॥६४॥
हो कां कृष्णमूर्ति जरी सगुण । तरी देहा दाह न घडे जाण ।
कृष्णाश्रयें जग संपूर्ण । तेव्हां होईल दहन जगाचें ॥६५॥
जेणें मायेसी निजपोटीं । दाविल्या ब्रह्मांडांच्या कोटी ।
त्या श्रीकृष्णदेहदाहापाठीं । जगाची गोठी नुरावी ॥६६॥
ऐशियाही युक्ति विचारितां । अतिस्थूळ ते योग्यता ।
श्रीकृष्णदेहचि विदेहता । तेथ दाहकता ते कैची ॥६७॥
कृष्णाचें असणें जाणें । हेंही श्रीकृष्णचि स्वयें जाणे ।
तेथ वेदांचेंही बोलणें । जाणपणें सरेना ॥६८॥
हे कृष्णाची अगम्य गती । शिवविरिंच्यादि नेणती ।
त्यांची कल्पना ऐशी चित्तीं । आम्हांसवें श्रीपती येईल ॥६९॥
ऐसेनि अभिप्रायें पूर्ण । आनंदले सुरगण ।
अवघे होऊनि सावधान । उल्हास पूर्ण मांडिला ॥७०॥