श्रीएकनाथी भागवत

ज्ञानेश्वरीतील उणीव एकनाथी भागवताने भरून काढली.


श्लोक १५ वा

दारुको द्वारकामेत्य, वसुदेवोग्रसेनयोः ।

पतित्वा चरणावस्त्रैर्न्यषिञ्चत्कृष्णविच्युतः ॥१५॥

दारुक द्वारका देखत । जैसें का प्राणेंवीण प्रेत ।

का राजा जैसा दैवहत । तैशी दिसत काळाहीन ॥८१॥

जेवीं का वनिता पतिवीण । सर्वार्थीं दिसे दीन ।

तैशी द्वारावती जाण । कळाहीन आभासे ॥८२॥

रस पिळिल्या जैसा ऊंस । कणेवीण फळकट भूस ।

तैशी श्रीकृष्णेवीण उद्धस । दिसे चौपास द्वारका ॥८३॥

दारुक प्रवेशे राजभुवन । देखोनि वसुदेव उग्रसेन ।

अश्रुधारा स्त्रवती नयन । आक्रंदोनि चरण धरिले त्यांचे ॥८४॥

कृष्णवियोगें तापला पूर्ण । जैसें अतिसंतप्त जीवन ।

तैसे अश्रुधारा स्त्रवती नयन । तेणें पोळती चरण वसुदेवाचे ॥८५॥

उकसाबुकसीं फुंदे पोट । दुःखें होऊं पाहे हृदयस्फोट ।

जिव्हेसी बोबडी, वाळले ओंठ । सद्गदें कंठ दाटला ॥८६॥

बोल न बोलवे सर्वथा । देखोनि दारुकाची व्यथा ।

द्वारकेच्या जनां समस्तां । अतिव्याकुलता वोढवली ॥८७॥

देवकी आणि रोहिणी । आल्या अत्यंत हडबडोनी ।

अतिव्याकुलता देखोनि । कृष्ण पत्‍नी तेथें आल्या ॥८८॥

राणीवसाचिया नरनारी । धांवल्या सभामंडपाभीतरीं ।

तंव दारुकाची अवस्था भारी । देखोनि जिव्हारीं दचकल्या ॥८९॥

स्फुंदतां उपसाबुकसीं । श्वास परतेना दारुकासी ।

सांगतां कृष्णवियोगासी । मूर्च्छा त्यासी पैं आली ॥१९०॥

तेथें वसुदेव उग्रसेन । करुनि त्याचें सांतवन ।

वृत्तांत पुसतां सावधान । काय तो वचन बोलिला ॥९१॥