नेणो तुमचें मन कठिण कां झालें । मज कांहीं न कळे पूर्वकर्म ॥१॥

किती आठवण मागिलाचि करुं । तेणें पडे विचारु पुढीलासी ॥२॥

आतां अवघड दिसतें कठीण । मताचें हें मन चिताडोहीं ॥३॥

चोखा म्हणे काय करुं तें आठवेना । निवांत वासना कई होय ॥४॥