अनादि निर्मळ वेदाचें जें मूळ । परब्रह्म सोज्वळ विटेवरी ॥१॥

कर दोन्ही कटीं राहिलासे उभा । नीळवर्ण प्रभा फांकतसे ॥२॥

आनंदाचा कंद पाउलें साजिरीं । चोखा म्हणे हरी पंढरीये ॥३॥