मज तों नवल वाटतसें जीवीं । आपुली पदवी विसरले ॥१॥

कवणिया सुखा परब्रह्म भुललें । गुंतोनी राहिलें भक्त भाके ॥२॥

निर्गुण होतें तें सगुण पैं झालें । विसरोनी गेलें आपआपणा ॥३॥

चोखा म्हणे कैसा हा नवलाव । देवाधिदेव वेडावला ॥४॥