बहुत कनवाळु बहु हा दयाळु । जाणे लळा पाळू भाविकाचा ॥१॥

जात वित्त गोत न पाहेचि कांहीं । घालावी ही पायीं मिठी उगी ॥२॥

न मागतां आभारी आपेंआप होतो । भाविकासी देतो भुक्तिमुक्ति ॥३॥

चोखा म्हणे ऐसा लाघवी श्रीहरी । भवभय वारी दरुशनें ॥४॥