जया जे वासना ते पुरवीत । आपण तिष्‍ठत राहे द्वारीं ॥१॥

बळीचिया भावा द्वारपाळ होय । सुदाम्याचें खाय पोहें सुखें ॥२॥

विदुराचें घरीं आवडीं कण्या खाय । हात पसरिताहे भाजी पाना ॥३॥

गौळियाचे घरीं करीतसे चोरी । काला स्वयें करी गोपाळांसी ॥४॥

चोखा म्हणे ऐसा नाटकी श्रीहरी । तोचि हा पंढरी भीमातटीं ॥५॥