आमुचा आम्हीं केला भावबळी । भावें वनमाळी आकळीला ॥१॥

भावचि कारण भावचि कारण । भावें देव शरण भाविकासी ॥२॥

निज भावबळें घातिलासे वेढा । देव चहूंकडा कोंडियेला ॥३॥

चोखा म्हणे देव भावाचा बांधला । भक्ताचा अंकित म्हणूनी झाला ॥४॥