संत निवृत्तिनाथांचे अभंग

संत निवृत्तिनाथांचे अभंग


संत निवृत्तीनाथांचे अभंग

प्रपंच टवाळ वृक्षाचें फळ । उपटिलें मूळ कल्पनेचें ॥ १ ॥

गेली ते वासना निमाली भावना । चुकलें बंधना यमपाश ॥ २ ॥

उपजत मूळ खुंटलें तें जाळ । मायेचें पडळ हरपलें ॥ ३ ॥

निवृत्तिस्वानंद नित्यता आनंद । जग हा गोविन्द आम्हां पुरे ॥ ४ ॥