कोपला रुद्र जे काळीं ते काळीं पाहवेचि ना।
बोलणें चालणें कैंचें ब्रह्मकल्पांत मांडला ॥१॥

ब्रह्मांडाहून जो मोठा स्थूळ उंच भयानकु ।
पुच्छ तें मुर्डिलें माथां पाऊल शून्यमंडळा॥२॥

त्याहून उंच वज्रांचा सव्य बाहो उभारिला ।
त्यापुढें दुसरा कैंचा अद्भुत तुळना नसे ॥३॥

मार्तंडमंडळाऐसे दोन्ही पिंगाक्ष ताविले ।
कर्करा घर्डिल्या दाढा उभे रोमांच ऊठिले॥४॥

अद्भूत गर्जना केली मेघची वोळले भुमीं ।
फुटले गिरिचे गाभे तुटले सिंधु आटले ॥५॥

अद्भूत वेश आवेशें कोपला रणकर्कशू ।
धर्मसंस्थापनेसाठी दास तो ऊठिला बळें ॥६॥