भिम भयानक तो शिक लावी ।
भडकला सकळां भडकावी ।
वरतरू वरता तडकावी ।
बळकटां सकळां धडकावी ॥१॥

सकळ ते रजनीचरभारे ।
सकट बांधत पुच्छ उभारे ।
रडत बोलति वीरच सारे ।
न दिसतांचि बळें भुभुकारे ॥२॥

जळतसे त्रिकूटाचळ लंका ।
धरितसे रजनीचर शंका ।
उमजती उमजे वरघाला ।
अवचितां बुडवी सकळांला ॥३॥

कठिण मार विरांस न साहे ।
रुधिरपूर महीवरि वाहे ।
बहुत भूत भुतावळि आली ।
रणभुमीवरि येउनि घाली ॥४॥

अमर ते म्हणती विर आला ।
नवल हें पुरले सकळांला ।
उदित काळ बरा दिसताहे ।
विधिविधान विधी मग पाहे ॥५॥