नमूं नमूं बा यतिवर्या । दत्तात्रेया दिगंबरा ॥
सोडुनी भवसुखाची आशा । शरण तुजला आलों मी ॥ध्रु०॥
न करीं स्नान संध्या ध्यान । नाहीं केलें तव पूजन ॥
स्तोत्र पाठ पारायण । नाहीं केलें कदाचन ॥१॥
न कळे काव्य आणि गान । नाहीं व्युत्पत्तीचें ज्ञान ॥
भाव एक शुद्ध पूर्ण । रितें आन सर्वही ॥२॥
तूंचि माय बाप सखा । बंधू भगिनी आणि भ्राता ॥
इष्ट मित्र तूंचि त्राता । भक्‍तांचा पालकू ॥३॥
वेडें वांकुडें शेंबडें । बाळ ओंगळ धाकुटें ॥
नाहीं ऐकिलें देखिलें । मायबापें अव्हेरिलें ॥४॥
देव भावाचा भुकेला । ऐकुनी पांडुरंग-धांवा ॥
सच्चिद् आनंदाचा गाभा । उभा ठेला अंतरीं ॥५॥