मन संसृतिसांकडें । मनें लावियेलें वेडें ॥१॥

भुलुनी आत्मसुख बळें । हाडचामीं जीव खेळे ॥२॥

कोण कोठोनी ना कळे । नाहीं तेथें जीव भूले ॥३॥

अवघा संकल्पाचा खेळ । परब्रह्म तें निर्मळ ॥४॥

अभ्र सारितां आकाश । चित्रमूळीं पटभास ॥५॥

स्पंदनिःस्पंदरहित । भासे ’रंग’ सच्चित्सुख ॥६॥