आडीं जैसें असे पोहर्‍यांत येतसे । अंतर्बाह्य वसे साक्ष एक ॥१॥

कूपीं कटु नीर दुरुक्त बाहेर । गढूळ निर्मळ तैसें तैसें ॥२॥

वरपांगी वेष टिके ना कसास । होत उपहास जगीं सर्व ॥३॥

अंतरीं जे शांति संतांची विभूति । वरकड माती आडंबर ॥४॥

असे तें येतसे देतां धन जैसें । निर्धन तें कैसें काय द्यावें ॥५॥

धर्मीं धर्मदान दाखविती वर्म । अधर्मी अधर्म वाढविती ॥६॥

रोगी वाढविती रोगाचें प्रमाण । पापी पाप जाण तैसें जगीं ॥७॥

दुर्बल दौर्बल्य निश्चयी निश्चय । हरिरंगी सत्य ’रंग’ तैसा ॥८॥