१.
शून्य साकारलें साध्यांत दिसे । आकार नासे तेथें शून्याकार दिसे ॥१॥
शून्य तें सार शून्य तें सार । शून्यिं चराचर सामावलें ॥२॥
नामयाची बहिण आउवाई शून्यीं सामावली । विठ्ठलीं राहिली चित्तवृत्ती ॥३॥
२.
तारीं मज आतां रखुमाईच्या कांता । पंढरीच्या नाथा मायबापा ॥१॥
अनाथाचा नाथ ऐकियेलें कानीं । सनकादिक मुनि बोलताती ॥२॥
त्याचिया वचनाचा पावोनी विश्वास । धरिली तुझी कास पांडुरंगा ॥३॥
नामयाची लेकीं आऊ म्हणे देवा । कृपाळू केशवा सांभाळावें ॥४॥