देऊळींचा देवो घरभरी भावो । कळसेवीण वावो जातु असे ॥ १ ॥

जाताती वाउगे नटनाट्यसोंगें । चित्तअनुरागें भजतीना ॥ २ ॥

असोनि न दिसे उगयाचि पिसें । घेती वायां वसे सज्जनेवीण ॥ ३ ॥

रावोरंक कोहं न म्हणेचि सोहं । साकारलें आहम् न कळे तया ॥ ४ ॥

भ्रांतीचेनि भूली वायाचि घरकुली । माया आड ठेली अरे रया ॥ ५ ॥

मुक्ताई परेसी दुभतें चहूंसी । सत्रावी सर्वरसीं एका देवें ॥ ६ ॥