भेटला अवचित भाग्यें राजयोगी । पुसावे तयालागी सकळी प्रेमें ॥१॥

अथवा पडे कणी योगी हे आवांका । आणावे शिबिका गजरेशी ॥२॥

द्यावे अपार घन वस्त्रें अलंकार । पदार्थें उपचार राजभोग ॥३॥

देवो नये क्लेश दुःखद ते भोग । जेणे होय मंग संतोषासी ॥४॥

नेमें घ्यावें वर्षे द्वादश ठेवोनि । प्रेमे विनवोनि सकळीं नित्य ॥५॥

करों देवों नये श्रम योगियासी । आद्य हे देवासी वद्ययोगी ॥६॥

आवदे जें तेंचि पुरवावे सर्व । देवाचाही देव योगी ब्रह्मा ॥७॥

करावी सकळ योगियाचि सेवा । तेणे श्रीकेशवा तोष होये ॥८॥

सहज राजयोगी झालिया प्रसन्न मिटे जन्म मरण भवबंध ॥९॥

येवोनिया योगी झालिया अव्हेर । तेणे सर्वेश्वर होय दुःखी ॥१०॥

न करविती शरण स्त्रियापुत्रादिका । जाती ते नरका कल्पवरी ॥११॥

अंतरविती योगी भेटोनि श्रीराम । दंडी म्हणुनी यम आत्मवैरी ॥१२॥

फिरोनि सकळां विनवावें सप्रेम । वर्णोंनि महात्म्य योगियांचे ॥१३॥

नेमें नारी नरा करवावें शरण । तेणें वाढे पुण्य फळ कृपा ॥१४॥

न करितां न सधे आत्मसहित । अंतरे अनंत नलमे कही ॥१५॥

अनन्य शरण झाले योगियासी । घडले सर्व त्यासी केल्यावीण ॥१६॥

झाली दग्ध पापें कोटी अगणीत । जोडले पर्वत पुण्याचे ते ॥१७॥

योगयाग सर्व तयासी घडले । कुळें उद्धरिलें बेताळीस ॥१८॥

झाले हरि हर वश तोचि मुक्त । करोनि आलिप्त पापपुण्यें ॥१९॥

योगी यांची सेवा करी ब्रह्मा स्वयें । भोगोनि ऐश्वर्य देहे गेहें ॥२०॥

नामें उपासना कमें तपें घोर । होती चमत्कार थोर जनीं ॥२१॥

देतां ताप देहा होती प्राप्त सिद्धि । परी ते उपाधी क्षणीकची ॥२२॥

न तरती त्रिशुद्धी तेणें आपणची । येरां उघ्घाराची मात कैची ॥२३॥

अक्षय निजसिघ्घी योगेंचि पं प्राप्त । व्हावें ब्रह्मीं मुक्त देहेंचि तें ॥२४॥

म्हणोनि शरण व्हावें उपेदशिकें आधीं । होवोनि पूर्ण बोधी तारावें जना ॥२५॥

म्हणे जनार्दन तरले असंख्य कोटी । उघडी भ्रमताटी एकनाथा ॥२६॥