असती अभंग ताटीचे हे सोळा । दोन वर ताळा पुराणि केचे ॥१॥

ऐसें हे अठरा कैवल्याचे दीप । कामधेनु कल्पतरु जगीं ॥२॥

उदयलें जनार्दन वस्त्राकाशी । ब्रह्म तेजोराशी चिंतामणी ॥३॥

करावेम पठण नित्य हेचि भावें । तैसेंचि सेवावें सिदरुसी ॥४॥

गुरुसी शरण व्हावे नायकावी मात । माता पिता कांत असो कोणी ॥५॥

लाभावें अक्षय्य तेंचि ब्रह्मसुख । पाचावें ऐहिक परत्रही ॥६॥

निंदोत त्यागोंत स्त्रिया पुत्र सखे । ढळो नये सुखें त्यागावे ते ॥७॥

सेवावा सतत एकचि तारक । जन आशा दुःख नरक मुळ ॥८॥

सकळांसीं हेचि देवोनियां भाक । बोमातसो हांक मारोनिया ॥९॥

मुक्तेश्वर म्हणे पती बाप माय । श्रीगुरुचि वाय येर सर्व ॥१०॥