पूर्वीं अढळपद दिधलें एकासी । क्षीरसिंधुवासी केलें एका ॥१॥

एकाचे साहिले गर्भवास अंगें । तैसें मी न मागें संकटाचें ॥२॥

न घालीं संकट संसाराचें कांहीं । स्वर्ग मोक्ष तेही न लगती ॥३॥

तुका म्हणे चरण दावीं डोळे भरी । पावलों श्रीहरि मग सर्व ॥४॥