इंद्रियांचीं आम्ही पांगिलों अंकित । त्यांचे रंगीं चित्त रंगलेंसे ॥१॥

एकाचेंही मज न घडे दमन । अवघीं नेमून कैसीं राखूं ॥२॥

तुका म्हणे मज तारीं पंढरिराया । नाहीं तरी वायां गेलों दास ॥३॥