तुज म्हणतील कृपेचा सागर । तरि कां केला धीर पांडुरंगा ॥१॥

आझुनी कां नये तुज माझी दया । काय देवराया पाहतोसी ॥२॥

आळवितों जैसें पाडस कुरंगिणी । पीडिलिया वनीं तानभुके ॥३॥

प्रेमरस पान्हा पाजीं माझे आईं । धांवें वो विठाई वोरसोनी ॥४॥

तुका म्हणे माझें कोण हरी दुःख । तुजवीण एक पांडुरंगा ॥५॥