तुज आठवितां तोचि लाभ झाला । नाठवितां गेला काळ वायां ॥१॥

ते माझी शिदोरी पुरवावी मज । नामकीर्ती भोज देईं सदां ॥२॥

वाहिली हे वाचा तुज ऐसें करीं । एक क्षणभरी न विसरें ॥३॥

तुका म्हणे तुझी दया भक्तावरी । तरी देईं हरी ध्यान तुझें ॥४॥