काय ते विरक्ति न कळेचि आम्हां । जाणो एका नामा विठोबाच्या ॥१॥

नाचेन मी सुखें वैष्णवांचे मेळीं । दिंडी टाळघोळीं आनंदीं या ॥२॥

कासया उदास होऊं देहावरी । अमृत सागरीं बुडोनियां ॥३॥

कासया एकांत सेवूं तया वना । आनंद या जनामाजी असे ॥४॥

तुका म्हणे मज आहे हा भरंवसा । विठ्ठल सरसा चालतसे ॥५॥