ज्याचें अंतःकरण शुद्ध । त्याला करणें नलगे बोध ॥१॥

नलगे साधूचा शेजार । सुटती प्रेमाचे पाझर ॥२॥

तुका म्हणे मैलागिरी । भुजंग येती अंगावरी ॥३॥