तनमन माझें गोविंदाचे पायीं । वेधियेलें बाई न सुटेचि ॥१॥

गोत वित्त चित्त नाठवेसें झालें । मन विसरलें मनपणा ॥२॥

लज्जा भय चिंता द्वेष मोह दुःख । तहानही भूक विसरलें ॥३॥

विसरलें कुळ यातीचा स्वभाव । मिराशीचा गांव एक झाला ॥४॥

लागली समाधि नाठवे दुसरें । झाले एकसरें तद्रूपचि ॥५॥

चिदानंदीं वृत्ति झालीसे निमग्न । लावियलें लग्न स्वरुपेंसी ॥६॥

अखंड समाधि गोविंद नामाची । असें माझें मीचि तदाकार ॥७॥

तदाकार वृत्ति गोविंदाचे पायीं । तुका म्हणें नाहीं दुजें आतां ॥८॥