येथें आड यावें कांहीं । त्याचें नाहीं बळ आतां ॥१॥

मन येथें साह्य झालें । हरिच्या धालें गुणवादीं ॥२॥

चुकुर तो गेला काळ । झालें फळ संगाचें ॥३॥

तुका म्हणे धरुं सत्ता । होइल आतां करुं तें ॥४॥