गेला तरी सुखें जावो नरकासी । कळकीया विशीं सीवों नये ॥१॥

रजस्वला करी वेलासी आघात । अंतरें तों हित दुरी बरें ॥२॥

उगीच कां आलीं नासवावीं फळें । विटाळ विटाळें कालवुनी ॥३॥

तुका म्हणे लोणी घालुनी शेणांत । उपेगाची मात काय तेथें ॥४॥