भोजनेंचि जालें । मग जीवाचें काय आलें ॥१॥

नेऊं नेदावी ते पुढती । आड भयाची ते जाती ॥२॥

करितां सरोवरी । कांहीं नेठवावी उरी ॥३॥

तुका म्हणे शूर । व्हावें धुरेसीच धूर ॥४॥