नाहीं एसें गांठी पुण्य । जेणें घडे दरुषण करुनी चिंतन । काळ सारुं या रीती ॥१॥

नाचेन या संतांपुढें । लाज सांडुनी उघडें । सेवीन तो कोडें । उच्छिष्ठाचा प्रसाद ॥२॥

घालूनियां कास । होइन मोकळा उदास । करुं ब्रह्मरस । सेवन हा आनंदें ॥३॥

आला तोचि घ्यावा । होइल संचिताचा ठेवा । पुढिलाचा हेवा । तुका म्हणे अनुचित ॥४॥