आमच्या कपाळें तुज ऐसी बुद्धि । धरावी ते शुद्धि योगा नये ॥१॥

काय या राहिलें विनोदावांचून । आपलिया भिन्न केलें आम्हा ॥२॥

कोठें मूर्तिमंत दावी पुण्यपाप । कशाचे संकल्प वाहविशी ॥३॥

तुका म्हणे आतां आवरावा चेडा । लटिकीच पीडा पांडुरंगा ॥४॥