आतां माझे हातीं देईं माझे हित । करीं माझें चित्त समाधान ॥१॥

तुजपाशीं किती देऊं परिहार । जाणसी अंतर सर्व माझें ॥२॥

शरण आला तरी कापूं नये मान । बाळा मायेवीण कोण दुजें ॥३॥

समर्थाचें बाळ कोडिसवाणें दिसे । देखोनियां हांसे जन कोणा ॥४॥

जरी झालें अवगुणी अमंगळ । करावा सांभाळ लागे त्याचा ॥५॥

तुका म्हणे तैंसा मी एक पतित । परी मुद्रांकित दास तुझा ॥६॥