न पुरे आवडी मायबापापाशीं । घडो काय त्यासी केलेंस तें ॥१॥

होईल नेमिलें आपुलिया काळें । आलियाचे बळें अग्र होऊं ॥२॥

जाणविलें तेथें थोडें एका वेळा । सकळही कळा सर्वोत्तमीं ॥३॥

तुका म्हणे निवेदिलें गुह्य गुज । आतां तुज काज सर्व चिंता ॥४॥