पाहसी विठ्ठला काय माझा अंत । झालों शरणागत तुज देवा ॥१॥

करीं अंगीकार राखें पायांपाशीं । झणीं दिसों देसी केंविलवाणें ॥२॥

नाहीं ऐकियली मागें ऐसी मात । जे त्वां शरणागत उपेक्षिले ॥३॥

तुका म्हणे माझा धरीं अभिमान । अससी तूं दानशूर दाता ॥४॥