तुज हे समर्पिली काया । निजभावें पंढरिराया ।

सांभाळीं तूं विषम डाया । करुनी छाया कृपेची ॥१॥

चतुर तरी चतुरांचा रावो । जाणता तरी जीवांचा जीव ।

न्यून कोणी एक ठाव । आरुष भाव परि माझा ॥२॥

होतें तैसें माझें भांडवल । पायांपें निवेदिले बोल ।

आदरा ऐसें पाविजे मोल । तुका म्हणे फोल साच जाण ॥३॥