कैसा तूं निष्ठुर होउनी राहसी । ऐसें तुजपाशीं काय बळ ॥१॥

थकुनियां सर्व मान अपमान । माझें मन ध्यान पायांपाशीं ॥२॥

सदा सर्वकाळ संतोष चित्तासी । ऐसें हृषीकेशी दावीं भज ॥३॥

तुका म्हणे काय तुम्हापाशीं उणें । मज भक्ति देणें जन्मोजन्मीं ॥४॥