ऊठिं गोपालजी जाइं धेनुंकडे । पाहती सौगडे वाट तूझी ॥ ध्रु. ॥
लोपली हे निशी मंद झाला शशी । मुनीजन मानसीं ध्याति तुजला ॥ १ ॥
भानु-उदयाचळीं तेज पुंजाळलें । विकसती कमळें उदकावरी ॥ २ ॥
धेनुवत्सें तुला बाहती माधवा । ऊठिं गा यादवा उशिर झाला ॥ ३ ॥
ऊठिं पुरुशोत्तमा वाट पाहे रमा । दाविं मुखचंद्रमा सकळिकांसी ॥ ४ ॥
कनकपात्रांतरी दीपरत्नें बरी । ओंवाळिती सुंदर तूजलागीं ॥ ५ ॥
जन्मजन्मांतरीं दास होऊं हरी । बोलती वैखरी भक्त तुझे ॥ ६ ॥
कृष्णकेशव करीं चरणांबुज धरी । ऊठिं गा श्रीहरी मायबापा ॥ ७ ॥