देवांच्या भूपाळ्या

सगुण उपासनेंत देवाला मनुष्यासारखे सोपस्कार करतात. देव रात्रीं झोंपला आहे. त्याला झोंपेतून उठविण्यासाठी पहांटेच्या भूप रागांत गाणें गावयाचें ही कल्पना भूपाळ्यांत आहे. त्याचप्रमाणें स्वतःच्या अंतःकरणांत असलेल्या देवत्त्वालाही जागृत करण्याचा हेतु भूपाळ्या म्हणण्यांत डोळ्यासमोर ठेवलेला आहे.


भूपाळी कृष्णाची

जाग रे जाग बापा । विश्र्वपालका कृष्णा ।
दीन आम्ही उभे द्वारी । आमुची बोळवीं तृष्णा ॥ ध्रु. ॥
त्रासलो प्रपंची या । बहु कष्टलों भारी ।
म्हणवूनि शरण आलों । विभो तुझिया द्वारीं ॥ जाग. ॥ १ ॥
सांग बा न्यून काय । हरि तुझिया भांडारीं ।
याचक भीक मागे । प्रेम दीई झडकरी ॥ जाग. ॥ २ ॥
गुरुकृपे उदयो झाला । हरि उदया आला ।
सुख ते काय सांगूं । जिवलग भेटला ॥ जाग. ॥ ३ ॥
श्रीगुरुनाथराया । कृपासिंधु गोविंदा ।
देवनाथ प्रार्थिताहे । प्रभुपदारविंदा ॥ जाग. ॥ ४ ॥