देवांच्या भूपाळ्या

सगुण उपासनेंत देवाला मनुष्यासारखे सोपस्कार करतात. देव रात्रीं झोंपला आहे. त्याला झोंपेतून उठविण्यासाठी पहांटेच्या भूप रागांत गाणें गावयाचें ही कल्पना भूपाळ्यांत आहे. त्याचप्रमाणें स्वतःच्या अंतःकरणांत असलेल्या देवत्त्वालाही जागृत करण्याचा हेतु भूपाळ्या म्हणण्यांत डोळ्यासमोर ठेवलेला आहे.


भूपाळी गंगेची

उठोनियां प्रातःकाळीं । वदनीं वदा चंद्रमौळी ।

श्रीबिंदुमाधवाजवळीं । स्नान करा गंगेचें । स्नान करा गोदेचें ॥ध्रु०॥

स्नानदान जया अंतरीं । घडेल भागीरथीच्या तीरीं ।

हरि कृपा करिल त्यावरी । ऐसें माहात्म्य गंगेचें ॥ (गोदेचें) ॥१॥

भागिरथीचें स्नान करा । हृदयीं स्मरा गंगाधरा ।

चुकेल चौर्‍यांशींचा फेरा । ऐसें महात्म्य गंगेचें ॥२॥

गंगा आहे स्वर्गावरतीं । पाताळीं ते भोगावती ।

मृत्युलोकीं हे विख्याती । ऐसें माहात्म्य गंगेचें ॥३॥

कृष्णावेण्या तुंगभद्रा । शरयू कालिंदी नर्मदा ।

भीमा भामा मुख्य गोदा । करा स्नान गंगेचें ॥४॥

व्यास वाल्मीकि नारदमुनि । अत्रि वसिष्ठ आणि जैमिनी ।

गुरुदत्त येति माध्यान्हीं । ऐसें माहात्म्य गंगेचें ॥५॥

आली आषाढी एकादशी । चला जाऊं पंढरिसी ।

पांडुरंगाच्या चरणापाशीं । दावी माहात्म्य गंगेचें ॥६॥