देवांच्या भूपाळ्या

सगुण उपासनेंत देवाला मनुष्यासारखे सोपस्कार करतात. देव रात्रीं झोंपला आहे. त्याला झोंपेतून उठविण्यासाठी पहांटेच्या भूप रागांत गाणें गावयाचें ही कल्पना भूपाळ्यांत आहे. त्याचप्रमाणें स्वतःच्या अंतःकरणांत असलेल्या देवत्त्वालाही जागृत करण्याचा हेतु भूपाळ्या म्हणण्यांत डोळ्यासमोर ठेवलेला आहे.


भूपाळी श्रीदत्तप्रभूची

उठि उठि दत्तात्रेया । करुणासिंधु कृपालया ।

उठवि माता अनसूया । प्रेमें टाळ्या पिटूनियां ॥ध्रु०॥

सप्‍तपंचम अरुणोदय । जाला स्नानाचा समय ।

भानुप्रकाश होऊं पाहे । रविरश्‍मि दाटल्या ॥१॥

उठले साधकांचे वृन्द । करिति तव नामाचा छंद ।

हृदयीं ध्याती ब्रह्मानंद । प्रेमभावें करुनी ॥२॥

व्यास वाल्मिकि नारदमुनि । आदि करोनि सर्व मुनी ।

उभे राहिले आंगणीं । दर्शनासीं पातले ॥३॥

गंगा यमुना सरस्वती । तुंगभद्रा भागीरथी ।

मणिकर्णिका भीमरथी । स्नान घालूं पातल्या ॥४॥

इंद्रचंद्रादि सुरगण । आले दर्शनालागून।

करिती स्तोत्र अनुवादन । कीर्ति तुझिया नामाची ॥५॥

ऐकुनि मातेची करुणा । उठला साधकांचा राणा ।

निरंजनाचिये मना । प्रेमानंद दाटला ॥६॥