category 'संत बहिणाबाईचे अभंग'
गोष्ट सदुसष्ठावी
गोष्ट सदुसष्ठावी स्वतःचे ज्याला ‘डोके’ नाही, तो मृत नसला तरी जिवंतही नाही.
संत बहिणाबाईचे अभंग
संतकृपा झाली । इमारत फळा आली ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
गुरुपरंपरा आम्हां चैतन्य बळी । तयाचें स्मरणें आम्ही वैकुंठीं बळी ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
वाटे उठों नये जीव जाय तरी । सुख तें अंतरी हेलावलें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
तें सुख सांगतां वाचे पडे मौन । जाणता ते धन्य गुरुभक्त ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
आनंदे सद्‌गद जाहलीं इंद्रियें । तुकारामपाय आठवले ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
टाळ्या चिपोळ्यांचा ध्वनी आयकतां । आनंद हा चित्तां सामावेना ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
नेणें जप तप नेणें अनुष्ठान । घालावें आसन कळेना तें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
आनंदवोवरी होती तये ठायीं । वाटे तेथें कांहीं बसावेंसें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
तुटकें संचित जालें शुद्ध चित्त । अंतरींचा हेत ओळखिला ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
रामेश्वरभट्टें ऐकिला वृत्तान्त । धांवोनी त्वरीत तेथ आला ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
कोल्हापुरीं गाय होती जे सांगाते । कांहीं तें दुग्धातें देत होती ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
आपाजी गोसावी वाचोनीया पत्र । क्रोधें फार नेत्र भोवंडीत ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
आपाजी गोसावी पुण्यांत रहात । जो अति विख्यात राजयोगी ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
मंबाजी गोसावी भ्रतारासी म्हणे । तुम्ही शिष्य होणें स्त्रियायुक्त ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
देऊळांत कथा सर्व काळ होत । श्रवण करीत दिनरात्रीं ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
मंबाजी गोसावी त्या स्थळीं नांदतां । गृह प्रवेशतां देखियेले ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
वत्साचिये माय कपिला सांगातें । धांवे एकचित्तें आम्हांपुढें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
आरोग्य तात्काळ व्यथेचा हारास । झाला दिसंदीस भ्रताराचा ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
वृद्धसा ब्राह्मण येऊनी बोलतु । म्हणे कां रे मृत्यु इच्छितोसी ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
भ्रतारें निश्चय केला मनामाजीं । जावें उद्या आजि टाकोनीया ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
पाषाण विठ्ठल स्वप्नांतील तुका । प्रत्यक्ष कां सुखा अंतरावें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
भ्रतारें वैराग्य घेतलीया वरी । जीव हा निर्धारीं देईन मी ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
मजवरी दृष्टी कृपेची ओतिली । प्रेमाची गुंतली माय जैसी ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
कृपा उपजली जयराम स्वामीसी । आले पाहायासी भाव माझा ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
जयराम समर्थ ज्ञानाचा सागर । साक्ष तें अंतर त्याचें तया ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
भ्रतारें टाकिलें मोट बांधोनिया । न सोसी ते तया क्लेशावस्था ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
जालें समाधान ब्राह्मणाच्या शब्दें । स्वप्नामाजीं पदें आठविती ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
बहुत अंतरीं शोक आरंभिला । कां मज विठ्ठला मोकलिलें ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
न बोलवे शब्द अंतरींचा धावा । नायके तुकोबा काय कीजे ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
संचितासी दग्ध करी ऐसा कोण । सद्‌गुरुवांचोन जाण मना ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
मच्छ जैसा जळावांचोनी तडफडी । तैसीच आवडी तुकोबाची ॥ १ ॥
संत बहिणाबाईचे अभंग
उघडोनी नेत्र पाहे जंव पुढें । तंव दृष्टी पडे पांडुरंग ॥ १ ॥