श्रीएकनाथी भागवत : श्लोक ३७ वा

अंगीं आदळतां दुःखद्वंद्व । अभाग्यासी ये सबळ क्रोध ।

थिता विवेक होय अंध । भाग्यमंद ते जाणा ॥६३॥

दुःख देखतांचि दृष्टी । ज्यासी वैराग्य विवेकेंसी उठी ।

तेणें छेदूनि स्नेहहृदयगांठी । पावे उठाउठी निजसुख ॥६४॥

पुरुषांसी परमनिधान । विवेकयुक्त वैराग्य जाण ।

तेणें होऊनियां प्रसन्न । समाधान पावती ॥६५॥

मी पूर्वी परम अभाग्य । महापुरुषांचे जें निजभाग्य ।

तें भगवंतें दिधलें वैराग्य । झालें श्लाघ्य मी तिहीं लोकीं ॥६६॥