श्रीएकनाथी भागवत : श्लोक ३२ वा

जिणोनियां मनपवन । सांडोनिया मानाभिमान ।

परमानंदें परिपूर्ण । पृथ्वीमाजीं जाण विचरत ॥९५॥

ज्यासी नावडे देहसंगती । त्यासी कैंचा संगू सांगाती ।

एकला विचरे क्षिती । आत्मस्थिती निजबोधें ॥९६॥

अखंड वसे वनांतरीं । भिक्षेलागीं निघे नगरीं ।

खेट खर्वट ग्रामीं पुरीं । भिक्षा करी यथाप्राप्त ॥९७॥

मी एक भिक्षेसी येता । हा नेम न करी सर्वथा ।

अलक्ष्य येवोनि अवचितां । जें आलें हाता तेणें सुखी ॥९८॥

पंचागार सप्तागार । हाही नेम नाहीं निर्धार ।

कोणेविखींचा अहंकार । अणुमात्र धरीना ॥९९॥